Een verre spiegel – De waanzinnige 14e eeuw als waarschuwing – 17 augustus 2022
In 1978 hield de Amerikaanse schrijfster Barbara Tuckman in haar boek ‘A Distant Mirror’ de westerse wereld ‘Een Verre Spiegel’ voor. Het beschreef de toestand waarin Europa zich in ‘De Waanzinnige veertiende eeuw’ (de Nederlandse titel van het boek) bevond en de verschrikkingen die de bevolking door oorlogen, ziekte en honger moest ondergaan. Het moest een vingerwijzing zijn naar overeenkomstig leed dat in de 20e eeuw, vooral door de Eerste Wereldoorlog over ons continent kwam.
Een Bron voor Bronnen
Het eerste centrale doel van Heftige Feiten is om snel-vindbare informatie bij elkaar op een plek samen te brengen over jeugdzorggerelateerde onderwerpen. Ik probeer daarbij een voorselectie te maken van de beste, betrouwbaarste bronnen die volop aanwezig zijn op het internet, maar soms zie je door de bomen het bos niet meer. De beste zijn vaak met eindeloos geduld samengesteld door ervaringsdeskundigen. Ik zal in een apart bericht de “Jeugdzorg 101” bij elkaar zetten voor
Retrospectieve Ruttologie – Zitvlees als Verdienste?
Nog een dag of twee te gaan geloof ik, en we kunnen Rutte bijschrijven in ons lokale Guinness Book of Records als langstzittende premier. Je kunt er natuurlijk ook een draai aan geven door er op te wijzen wat er van komt, als je tot vér na je houdbaarheidsdatum blijft zitten. Waar kwaadaardigheid het fenomeen ‘regering’ misschien niet altijd volledig kan verklaren, maakt incompetentie het plaatje meestal wel rond. De tweede kamer hoort de wet-gevende
Wir haben es nicht gewusst!
Na een korte periode waarin ik “ingewerkt” ben in de praktijk(en) van de Jeugdzorg in Nederland, ben ik ontsteld genoeg geraakt om te willen helpen de onderste steen boven te krijgen bij de onderwereld die Jeugdzorg heet. Toen ik voor het eerst een aantal persoonlijke verhalen over uithuisplaatsingen mocht aanhoren, waarschuwde iemand in het groepje mij met de waarschuwing: “Je gaat dit niet geloven, Ronald, dit past niet binnen jouw denkraam”. Een dozijn verhalen verder,
“Iedereen doet maar wat!”
Niet mijn woorden, maar van Eefje, op de appgroep Doorpak Jeugdzorg. Het was een reactie op het gebrek aan samenhang bij acties om het stelselmatige onrecht binnen Jeugdzorg bloot te leggen. Helemaal mee eens, maar laten we kijken hoe we dat “maar” er tussen uit slopen en roepen: “Iedereen doet wat!” Dat klinkt al heel anders, omdat daar meer de boodschap in besloten ligt: iedereen draagt zijn/haar steentje bij aan één groter geheel. Vele handen,